29 Mart 2011 Salı

''bir kalbi vardı, çalışmasa da. hayatta oluş amacı tek bir gerçeği taşımaktı o kalpte. konuşmadığı, konuşamadığı halde öyle güzel anlatırdı ki hep susturmaya çalıştığını korkaklığın, gözlerine baktığınızda emin olurdunuz.''

29 gündür bitiremediğim bir yazıydı bu. bitirmek de istemedim, ölen bir tanıdığıma ağıt yakıyor gibi hissetmiştim. söz konusu olansa cansız bir varlık ama bu tuhaf gelmiyor. ona değer veren tek kişi olmadığıma inanmak mı tuhaftı acaba? bunu sorgulamıyorum çünkü onun anlatmakla yükümlü olduğu sevgi böyle kuşkulardan arınmıştı. hiçbir yalanı, yapmacıklığı da yoktu,
adım gibi biliyorum.

öyleyse ne suç işledi de unutulmayı hak etti? diye düşündüğümde, ''hiçbir şey. sadece, tutulmayacak bir söze kurban gitti'' diyor karamsar yanım. umarım böyle değildir ve inancım boşa çıkmaz çünkü
ben onun çöpe atılmamış olma ihtimalini çok sevdim.